Στα βαθιάς απόχρωσης καφεκόκκινα πορφυρά εκτύπωσης περίπου το 1878 τέλη,υπάρχουν τα πρώτα δείγματα της έλλειψης της χρωματιστής γραμμής περιθωρίου.
Αυτό κατα τα επόμενα χρόνια επεκτάθηκε πέρα απο το σύνολο σχεδόν των 1λ.ειδικά στα καφέ-γκρι του 1885 αλλά και στα βαθια καφεκόκκινα του 1884,και σε όλες σχεδόν της αξίες,με αποτέλεσμα σε διάφορες θέσεις να μη εκτυπώνονται μία ή ακόμα και οι τέσσερις γραμμές περιθωρίου.Αυτο ασφαλώς μιλώντας για τραβήγματα του 1885-1886 και πέρα ,στα καρμιν και ειδικα στα ανιλίνης*,γίνετε κανόνας οπότε μιλάμε για μια κανονικότητα που συναντιέται σε αυτές τις εκδόσεις,άρα δεν υπολογίζονται για σφάλματα πλάκας αλλά μια αναμενόμενη και φυσιολογική φθορά του υλικού της εκτυπωτικής πλάκας[ορείχαλκος]
*
ναι ,είναι και απο τους συγγραφείς,αλλά και έτσι απλά βλέποντάς το,η χειρότερη επιλογή χρώματος.Κακής ποιότητας,υδατοδιάλυτο,αλληλοεπιδρά με άσχημο τρόπο στο κακής ποιότητας χαρτί,τεράστιες ποσότητες,εν όψη της έκδοσης των νέων γραμμ.και ασφαλώς η αλλαγη των τελών αποστολής εξωτερικού κατα το 1883 απο 20λ σε 25λ,όλα τα παραπάνω κάνουν τις ΜΚΕ 20λ ανιλίνης μια πολύ ωραία περίπτωση απόκτησης τεμαχίων,σφραγισμένων, ασφράγιστων,μπλοκ μικρά αλλά και μεγαλύτερα,σε πολυ προσιτές τιμές,βοηθώντας έτσι όχι τόσο την συλλεκτικότητα αλλά την μελέτη αυτής της αξίας-πάντα με εξαίρεση τα επι φακέλλου,εκει θεωρούνται αρκετά δύσκολα,σε συγκριση με πχ.τα 20λ συνεχόμενων επι επιστολής.