Τι μου θύμισες βρε Πάνο...
Ήμουν πιτσιρικάς, 12 με 13 νομίζω, όταν έλαβα το τεύχος της ΦΙΛΟΤΕΛΕΙΑΣ με
ακριβώς αυτή την ιστορία του Ε. Φαϊππέα σχετική με την αλ/φια του Βλασόπουλου. (σημ.: έγινα μέλος της ΕΦΕ στα 12 κι αγόρασα τη Μελέτη στα 13...). Θυμάμαι πως η ιστορία μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση. Άρχισα να ονειρεύομαι φιλοτελικούς θησαυρούς!
Τη συζήτησα λοιπόν με τον πατέρα μου, ο οποίος δεν είχε καμιά σχέση με το γραμματόσημα αλλά πάντα με ενθάρρυνε να μελετώ και να ασχολούμαι με αυτά. Μου είπε λοιπόν πως όταν ήταν έφηβος, στη δεκαετία του 1930, υπήρχε ένας καλός οικογενειακός φίλος στο χωριό του στον Βάλτο ο οποίος ήταν έμπορος ξυλείας και μανιώδης συλλέκτης. Ο πατέρας μου θυμόταν ότι ο κύριος αυτός περνούσε ώρες ατέλειωτες ασχολούμενος με τη συλλογή του. Ο πατέρας μου επίσης θυμόταν "ολόκληρα βιβλία και κόλλες από ξένα γραμ/μα" τα οποία στα ταξίδια του ο ξυλέμπορος αγόραζε σωρηδόν σε ταχυδρομεία Ευρωπαϊκών και Βορειοαφρικανικών κρατών... Ο κύριος αυτός ήταν εργένης κι όταν έφευγε για ταξίδια στο εξωτερικό έλειπε για αρκετές εβδομάδες κάθε φορά. Άφηνε λοιπόν τη συλλογή του και κάποια άλλα αντικείμενα στο σπίτι του πατέρα μου, μάλον για ασφάλεια.
Με την αναστάτωση του Β' Παγκόσμιου πολέμου ο πατέρας μου έφυγε από το χωριό και έχασε τα ίχνη του κυρίου αυτού.
Όταν κουβεντιάζαμε λοιπόν, θυμήθηκε πως στο υπόγειο του (ακατοίκητου πια) πατρικού στο χωριό υπήρχαν ακόμα πολλά κουτιά τα οποία δεν είχαν ανοιχτεί για πολλά χρόνια...
Λες είπα εγώ... Αμάν...
Για να μην σας τα πολυλογώ, έπεισα τον πατέρα μου να πάμε στο χωριό (2.5 ώρες με το αυτοκίνητο) να δούμε αν υπάρχουν γραμ/μα σε κάποια από τα κουτιά !!
Δεν με κόλλησε ύπνος όλο το βράδι!!
Στο χωριό, ανοίξαμε όλα τα κουτιά, ψάξαμε και ξαναψάξαμε αλλά τίποτα δε βρήκαμε...
Χάθηκε ο θησαυρός
Πάντως, μετά από 40+ χρόνια, το ψώνιο με τα γραμ/μα παραμένει ακάθεκτο
.
The End