Στη σελ. 40 του βιβλίου μου (2019) επί της ΜΚΕ, έγραψα:
"Η ταξινόμηση των γραμματοσήμων στην μία ή την άλλη από τις δύο υπό-ομάδες που επικράτησε να αναφέρονται («Κακέκτυπα» ή «Επιμελημένα») δεν μπορεί να είναι πάντα βέβαιη βασιζόμενη μονάχα σε βιαστικές παρατηρήσεις επί της εκτύπωσης της όψης αφού, εάν εξαιρέσουμε τα πολύ χαρακτηριστικά γραμματόσημα των δύο άκρων, ισχυρώς αποτυχημένα εκτυπωτικά και αρκετά επιτυχημένα, συχνότατα συναντώνται αντίτυπα (ακόμα και του ίδιου φύλλου) τα οποία, από εκτυπωτικής πλευράς, είναι μάλλον δύσκολο να χαρακτηριστούν "κακέκτυπα" ή "επιμελημένα" καθώς μπορεί να επιδεικνύουν εκτυπωτικά χαρακτηριστικά που θα μπορούσαν να αποδοθούν και στις δύο υπό-ομάδες, κάτι που ισχύει όχι μόνο για τα 5 λεπτά αλλά και για αρκετά γραμματόσημα άλλων αξιών που ταξινομούνται μεταξύ των φύλλων της Α’ Αθηνών. "
" Για εκείνον που επιθυμεί να εμβαθύνει στην ανάλυση των γραμματοσήμων της Α’ Αθηνών, σημαντική είναι η προσπάθεια προσδιορισμού της ακριβούς μεθόδου εκτύπωσης που χρησιμοποιήθηκε για εκείνα. Φαίνεται πως, τα πρώτα, γενικώς αποτυχημένα εκτυπωτικά γραμματόσημα, εκτυπώθηκαν με χρήση της αμιγώς "σκληρής" μεθόδου, κατά την οποία κάτω από το προς εκτύπωση φύλλο βρισκόταν μονάχα το πακέτο φύλλων της, σε αντίθεση με το Παρίσι, μη σωστά εκτελεσμένης στην Αθήνα των τελών του 1861, εκτομής. Tα γραμματόσημα αυτά, αν και από πλευράς εκτυπωτικού αποτελέσματος δεν θυμίζουν σε τίποτα τα κατά κανόνα επιτυχημένα παρισινά, μέσα από την εξοικείωση μας μαζί τους που έρχεται από την για καιρό σχολαστική εξέταση αρκετών αντιτύπων τους, αντιλαμβανόμαστε πως, στο χέρι, δίνουν την ίδια με τα παρισινά εντύπωση του «απόλυτα επίπεδου». Αμέσως μετά, φαίνεται να ξεκίνησαν συνεχείς δοκιμές με την -παράλληλα με την εκτομή- χρήση επιπλέον διαφόρων υποστρωμάτων κάτω από τα προς εκτύπωση νέα φύλλα, δοκιμές που σκοπό είχαν την βελτίωση των αποτελεσμάτων μέσω της καλύτερης μελάνωσης των φύλλων και τον μετριασμό των εκτυπωτικών αστοχιών που είχαν παρατηρηθεί στα πρώτα φύλλα λόγω της μη σωστά εκτελεσμένης ειδικής τεχνικής της εκτομής και της μη πάντα ακριβούς σύμπτωσης εκείνης με τις εκτυπωτικές πλάκες."
Το "κλειδί" βρίσκεται φυσικά στη φράση " ... συνεχείς δοκιμές με την -παράλληλα με την εκτομή- χρήση επιπλέον διαφόρων υποστρωμάτων".
Όπως έχω τονίσει και παλαιότερα, δεν περάσαμε από τη "σκληρή" στη "μαλακή" ξαφνικά και απόλυτα, με το πάτημα μια ωραία ημέρα κάποιου "μαγικού κουμπιού", αλλά μέσα από συνεχείς δοκιμές, ενδεχομένως και από αρκετά πισογυρίσματα. Οι παλαιές μελέτες έχουν κενά και, αν και σημαντικότατες, αναθεωρούνται σε αρκετά. Η παλαιή γενιά, που παγίωσε τις απόψεις της μέσω της μελέτης των παλαιών μονάχα εργασιών, αλλά και όσοι νέοι έμειναν μονάχα σε εκείνες, θα παραμείνουν με κενά. (Με κενά θα παραμείνει και η δική μας γενιά φυσικά, σε πολλά πράγματα).
(Tα παραπάνω κείμενα είχαν προετοιμασθεί φυσικά πολύ νωρίτερα και δημοσιευθεί ήδη από το 2017 στη σειρά άρθρων μου επί της κατάταξης της ΜΚΕ στη Φιλοτελική Λέσβο).